Onderweg naar Peru

Dag vriendjes en vriendinnetjes,

Ik heb veel te weinig tijd om steeds blogs te schrijven dus dat betekend dat er weer bijna een maand tussen zit en helaas voor jullie weer een lang verhaal aan gaat komen. Sorry voor dat..

Mijn vorige verhaal was geeïndicht in Cochambamba waar we nog een aantal dagen zouden blijven voor een feestje en spaanse lessen om vervolgens onze reis door te maken naar voor mij La Paz en voor Jochem naar Tarijgo.

Dat feestje was een gekke bedoeling waardoor ik de dag later de hele dag op de bank heb gelegen met een mega kater en de Spaanse lessen waren een flop. Zoals tot nu toe de meeste keren dat ik vertel wat er de komende tijd gaat gebeuren gaat het niet zoals gepland. De Spaanse lessen hadden we geboekt voor 2 dagen. Maar waarbij wij net optijd in ons hostel waren voor de lessen is onze Spaanse leerares nooit op komen dagen.. dat betekend geen spaanse lessen voor ons en dat betekend ook dat we nog steeds geen spaans kunnen helaas.

Ondanks dat heb ik er weer echt een top tijd op zitten. Na een middagje uitkateren heb ik de nachtbus gepakt richting van La Paz. In La Paz kwam ik om 6 uur in de ochtend aan in party hostel Wild Rover. Heel mijn kamer rook naar drank en iedereen lag als een half gare in zijn bed. Na een klein dutje ben ik in de middag de free city tour gaan doen. Dit is de ideale manier om de stad en mensen te leren kennen voor een klein bedrag als tip voor de guides.

Tijdens deze tour heb ik Jorien en Katie leren kennen. Jorien komt uit Nederland en Katie uit Duitsland. Met hun en nog 3 Duitsers heb ik na afloop een biertjes gedronken in een Nederlands cafétje waar onze tour eindigde. Daarna zijn we met de meiden een hapje gaan eten in Joriens lievelingstentje waar ze het liefst nog 100 keer terug gaat waarschijnlijk. De volgende dag ben ik met Jorien en Katie de tourist uit gaan hangen. We hebben de typische touristen hop op hop af bus gepakt naar de valley La Luna. Een kleine variant van de Luna valley uit Sanpedro de Atacama die we helaas na onz e lange fietstocht hebben moeten missen. Dit maakte het allemaal weer goed want de struktuur van de rotsten in de valley waren echt heel appart en mooi. Na dit touristische momentje zijn we met de kabelbaan naar een uitzichtpunt gegaan en vervolgens terug naar het hostel. Gedurende de dagen waren Jorien en ik er achter gekomen dat we allebei de zelfde hike wilde gaan doen en hebben deze dus ook samen geboekt.

De voglende dag zouden we optijd opgehaald worden ik weet de tijd niet meer precies maar ik weet wel dat ze er zoals gewoonlijk niet optijd waren maar een uurtje later. De tour groep bestond uit twee guides, een frans stel dat bijna geen engels sprak en ons. Ik was heel gelukkig dat Jorien er ook was anders waren het 3 hele stillen dagen geweest verwacht ik. Met Jorien was dit totaal het tegenovergestelde en hebben we de hele dag gekletst alsof we de hele reis al samen aan het doen waren.

Eenmaal aangekomen op het begin punt van de El Choro trek op z’n 4800meter hoogte mochten we beginnen met het genieten van een adembenemend mooi uitzicht. Dit zorgde ervoor dat we er alleenmaar nog meer zin in kregen. De eerste dag bestond de hike uit vooral afdalingen dit zorgde voor de nodige spierpijn bij spieren waarvan ik niet wist dat ik ze had. Onze camping was wederom een prachtig uitzicht van een brug eneen grasveld met bergen op de achtergrond en een rivier in het midden. Het hilariste moment van de dag was toch echt wel onze poging tot slapen.

We sliepen samen in een tent die de guide voor ons geregeld en gedragen had. Deze tent was te vergelijken met een eenpersoonstentje van de action. (Uit Sziget ervaringen weet ik eigelijk vrijwel zeker dat dit de zelfde is... en toen was deze al bijna te klein voor alleen onze spullen.) Nu gingen we hier met twee personen in slapen incl. onze spullen want die mochten we niet buiten laten ivm honden en anderen manieren om je spullen kwijt te raken... mensen!? Zo misschien kun je je wel indenken hoe het eruit gezien moet hebben maar na ongeveer een half uur hannesen lagen we allebei in de tent en was bewegen zo goed als geen optie meer. Toen we klaar waren met lachen hoorde we een raar geluid. Toen ik de lamp aan deed in de tent werd onze tent besprongen door een hond ik schork me natuurlijk een ongeluk maar wat bleek we hadden al onze spullen binnen gelecht op de waterfles na en de hond had deze gevonden en gezien als een leuk speelgoedje.

De vogelgende dag bestond onze hike uit klimmen en afdalingen. Helaas was het uitzicht minder omdat het erg bewolkt was maar wanneer het niet bewolkt was was het erg mooi en ook het in de tent klimmen ging beter. We hadden onze tassen ook buiten gelaten misschien maakte dat wel het verschil. De volgende ochtend had de tent het wel een stuk zwaarder getroffen en was zo goed als uit elkaar gevallen. Tent stond nog met een poot op de grond de andere 3 hingen in de lucht en wij zorgde ervoor dat het zeil nog omhoog stond een geniaal gezicht vanuit de buitenkant.
Na 3 dagen hike kwamen we aan in een dorpje waar we voor 2 nachten in een resort zijn gebleven. Wij vonden zelf namelijk dat we dit verdiend hadden. Het resort had een hot tub, je kon er massages krijgen, ze hadden yoga, 2 zwembaden, een wasserette en goed eten. Of tewel de komende 2 waren we zen en relax.

Om goed te beginnen zijn we rond gaan kijken waar alles was na een wandelingetje hadden we de zwembaden en het yoga gebouw gevonden maar het café en de hot tub lukte niet echt. Voor ’s avonds wilde we de hottub reserveren waarbij we te horen kregen dat dit niet kon ivm te weinig water, balen maar helaas. Toen we onze kleren wilde laten wassen kon dit niet omdat er niet genoeg zon was om het te laten drogen, balen maar helaas. Toen zijn we maar op het terras gaan zitten voor een aantal cocktails. De volgende ochtend hebben we een apparte maar ontspannende yoga gedaan waarna we een massage wilde maar ook dit kon niet, balen maar helaas. Ons plan om lekker in een hangmat in de zon te liggen was ook geen succes want het was niet erg warm wat er ook meteen voor zorgde dat zwemmen belachelijk koud was. Maar ondanks dit alles waren het 2 super relaxe dagen.

Eenmaal terug in La Paz zijn we de nodige dingen voor onze reizen gaan regelen en ’s avonds bij ons biertje kwamen we heel toevallig Katie en haar vriend weer tegen. Zo hebben we samen ons La Paz avondtuur kunnen afsluiten en ben ik ’s ochtends met de Boliva hop bus richting Cusco vertrokken.

Deze bus had een stop in Copacabana en Puno. Op de eerste stop Copacabana heb ik 2 nachten geslapen. Wederom heel relax en niet te vermoeiend. De eerste dag na aankomst heb ik de middag doorgemaakt op een zonnig dakteras. De tweede dag ben ik in de ochtend met een bootje naar Isla del Sol gegaan. Een eiland in het Titicacameer aan de kant van Bolivia. Hier heb ik eerst een kleine tour van ongeveer 1 uur gedaan over het Noorden van het Eiland om vervolgens zelf van het Noorden naar het Zuiden te lopen. Dit was een wandeling van om en nabij 3,5 uur waarbij ik in het Zuiden weer met de bood terug naar Copacabana kon. Een mooie hike met verschillende bergen en goed uitzicht over het water. Op de 3e dag zou ik door de Boliva hop bus om 5 uur opgehaald worden dus had ik nog een hele dag te gaan. Deze dag heb ik gevuld met een zondagochtend wandeling over het Inca del Horca pad. Dit was een berg in het dorp dat vroeger als inca pad gebruikt werd. Op deze zondag ochtend is dit geen populaire berg dus kwam ik de heenweg twee locals tegen en de terug weg twee touristen verder helemaal niemand. De middag heb ik gevuld met op een terrasje wachten op de bus helaas met een stuk minder zon dan de eeste dag maar nog steeds heel relax.
’s Avonds kwam ik aan in Puno dat meteen betekende dat ik in Peru ben. Puno is een stuk groter dan ik had , ik dacht dit is een mini dorp maar in werkelijkheid is het een stuk groter dan Copacabana. Het hostel dat ik hier had zag er uit als een heerlijk hotel en mijn 4 peroonse kamer hoefde ik niet te delen.. heerlijk! De volgende dag toen ik in de douche stond kwam de vrouw van het hostel vertellen dat mijn tour er was en het tijd was om te gaan. Ik snapte hier niks van want mijn trip naar het eiland zou pas om 4 uur zijn. Dus ik snel naar benede gehaast en met de vraag of ik mijn spullen in de kamer kon laten keken ze met 3 man raar aan. Wat bleek was dat op papier stond dat ik ’s ochtends al een doorreis zou maken naar Cusco ipv ’s avonds. Gelukkig kon dit veranderd worden en kon ik alsnog ’s middags naar het eiland.

Ik had ervoor gekozen dat een tocht van 2 uur genoeg was voor dit eiland en daar was ik heel blij mee. Het was mooi om te zien dat de eilanden drijven op riet maar de mensen die daar woonden waren erg opdringerig vond ik. Uit liefdadigheid heb ik toch een souveniertje gekocht zodat hun het gezin weer een tijdje te eten konden geven. Op het eiland mochten we in een huisje van de bewoner kijken. Dit huisje bestond uit een hele zachte vloer gemaakt van riet net als de muren en het dak. Daarnaast hadden ze matrassen op de grond voor het hele gezin en dat was alles. Ze hebben dus echt niet veel spullen en maar een heel klein stukje land om op te leven. Hun dag bestaat uit het ontvangen van touristen die in hun huisje komen kijken en souvenirs kopen.

’s Avonds ben ik met de nachtbus naar Cusco gegaan hier kwam ik ’s ochtends om 5 uur aan. Dit zorgde ervoor dat ik om 5 uur ’s ochtends in de kouw half buiten aan de computer zat, opzoek naar tickets voor Suriname. Cusco is een stuk kouder dan de anderen plekken waar ik tot nu toe ben geweest dat zorgt ervoor dat ik een hele grote tas nodig heb voor warme kleren...aan al dat shoppen kan ik dus echt niks doen! In de morgen het ik weer een city trip gedaan maar dankzij de nachtbus was ik ontsettend moe en kon ik me erg slecht concentreren. Ondanks dat was het weer een leuke tocht en heb ik al veel van Cusco gezien. ’s Avonds heb ik mezelf eenmassage kado gedaan aangezien ik de smaak van het relaxe tepakken heb. Een echte aanrader kan ik je zeggen!

De volgende dag werd ik om 3 uur ’s nachts opgehaald (half 5 dus) voor de hike op de Rainbow Mounten.Deze berg gaat tot een hoogte van 5200meter en is voor je longen erg zwaar. Toch was het een mooie tocht die ik helemaal heb gelopen tot aan de punt. Op de punt lag zelfs sneeuw terwijl aan de start de zon volop scheen. Een super gave hike die je aan de top het gevoel geeft van WOW dat heb ik even gedaan!! Haha dat gevoel dus. Na deze hike heb ik meteen een 24 uur durende busrit gemaakt naar Lima om te proberen daar 1 december te zijn. Dat is ook gelukt maar omdat ik daar pas rond 10 uur in de avond aan kwam ben ik niks meer uit gaan voeren. Het plan was Ruby teverassen op haar verjaardag maarja dat kan natuurlijk ook een dagje later.

Na dat ik haar verteld had dat ik in Lima was heeft ze me zeker 5 keer verteld hoe leuk dat was en dat we de volgende dag zeker gingen meeten. Dus het plan was dat ik de city tour ging doen want hun waren nog met hun tour die 3 weken had geduurd bezig en later op de dag zouden we bij elkaar komen. Toen ik onderweg was naar de tour kwam ik ze opstraat tegen en dat zorgde voor een hoop kabaal. Een gillende Ruby en 4 anderen blij gezichten achter haar zorgde ervoor dat ik niet meer naar de city tour ben geweest. Ik heb hun naar het hostel gebracht en ben vervolgens door hun guide geadopteert voor 2 dagen. Ik heb de city tour met hun gedaan enben de rest van de dag en de dag erop met deze groep mee geweest. Een super leuke groep die 3 geweldige weken heeft gehad met elkaar en ik kreeg te horen hoe mijn vooruitzicht eruit zag... en dat vooruitzicht maakt mij blij!!!

Mijn plan was 7 nachten in Lima te blijven om daar te surfen. Maar gelukkig had ik maar voor 2 nachten geboekt omdat ik eerst wilde kijken of je hier kon surfen. Uiteindelijk ben ik na deze 2 nachten met mijn vriendjes mee gegaan naar Huanchaco. Dit is een een dorpje aan de kust van Peru richting het Noorden. Dit dorpje is zo ongeveer gemaakt om te surfen en vakantie te houden. Hier zijn we de tweede dag met 4 man gaan surfen.Na dat we eerst eendag hebben gerelaxed op het strand. Aangezien zij uit Australie komen en allemaal officieel horen te kunnen surfen was Nia de gene die Emma, Luca en mij wel les kon geven. Zij was de enige van de 4 die kon surfen en wilde ons wel helpen. Na een ochtentje proberen heb ik 2 keer een soort van gestaan op mijn surfbord. Wat is surfen gaaf!!! Later in de middag ben ik nog een aantal pogingen gaan doen terwijl de rest lekker lag te luieren in de zon... luilakken! Mijn conclusie was uiteindelijk dat ik surflessen nodig had netals Emma haar conclusie. De volgende ochtend hebben Emma en ik surflessen gedaan. Dit was erg leuk en leerzaam nu weet ik tenminste wat ik moet doen... maar ben er nog steeds niet goed in helaas.

Na 3 heerlijke stand dagen heb ik nu echt afscheid genomen van m’n CIWY collegatjes.. ofja echt.. ik ga natuurlijk nog een keer reizen door Australie en opbezoek in Melborne. Maar voor deze reis echt afscheid genomen en ben ik alleen terug naar Lima gegaan terwijl hun verder reizen naar de grens van Ecuador om daar nog meer van de zon en zee te genieten. De bus die ik had naar Lima bleek niet zo veilig te zijn als ik had gedacht. Ik had namelijk een bus waar normaal alleen locale mensen mee reizen wat voor mij geen probleem is maar de medewerker van de bus dacht hier anders over.

Voor ik de bus in stapte riep hij mij bij zich. Hij vertelde me dat ik in een locale bus zat en dit dus in hield dat ik mijn telefoon,geld, fototoestel ect. niet mocht laten zien dus goed in mijn tas moest laten. Niet tegen de mensen mocht praten en moest gaan slapen of in iedergeval moest doen alsof. Ondertussen moest ik ook mijn tas goed in de gaten houden. Daarnaast zij hij nog dat ik geen taxi moest nemen wanneer we in Lima aan kwamen hij zou wel vervoer regelen. Gelukkig was dit maar een busreis van 12 uur waarbij ik geen kant op kon dus kon ik maar beter goed naar hem luisteren. Toen ik mijn plaatsje had gevonden en mijn tas als knuffel gebruikte zoals ik dat vroeger deed alleen dan nu zonder deze in de ronde te gooien tijdens mijn slaap. Tussen door kwam de man nog even extra checken of ik veilig was. Hij zij dat het zo goed was en er niet veel kon gebeuren. Na een half uurtje kwam er een locale man langs me zitten maar deze zag er niet arm uit dus dat gaf me wel een goed gevoel. Ondanks deze onveilige bus voelde ik me totaal niet onveilig want de man van de bus heeft minstens 3 controle rondjes gelopen tijdens de reis.
Eenmaal in Lima heeft hij meteen voor een taxi chauffeur gezorgd die voor de buscomponie werkt en hij heeft mij netjes bij het hostel afgezet. Dit duurde wel zeker een uur omdat Lima zo druk is maar eenmaal bij het hostel werd heel netjes mijn tas naar binnen gedragen.. .ik voelde me wel even een verwend nest hoor... maar ik kan er wel aan wennen denk ik. :)

Nu ben ik in Hostel The Point in Lima waar ik maar voor een nacht blijf. Morgen word ik door Peru hop opgehaald om 6.30 uur in de morgen om terug naar Sucre te gaan via verschillende touristische plekken in Peru.

Groetjes vanuit Peru!