San Pedro de Atacama

Buenas trades amigos!

We hebben alweer zo veel mee gemaakt en gedaan dat het weer tijd is voor een kleine update. Onze laatste week was zo gaaf! Maar dan ook echt WOW!!
Ik was in mijn vorige verhaal in San Pedro gebleven.. voor mij klinkt dit alweer als weken geleden, maar ik ben het zeker niet vergeten! We kwamen hier om 6 uur in de ochtend aan na een lange reis vanuit Valparaiso.

Het woestijnige dorp/stadje heeft ervoor gezord dat mijn longen een goede scrub behadeling heeft gehad. Alles was van zand en er was overal pof, zelfs in ons hostel. Onze bedden en de banken in het hostel waren gemaakt van klei en dus erg hard, maar we hadden niet heel veel keus in onze prijsklasse, dus waren we natuurlijk gewoon tevreden. We zijn in de avond op zoek gegaan naar Downtown, het centrum, van San perdro. Daar bleek dat het een gezellig klein dorpje is vol met reisbureaus omdat vrijwel elke reiziger hier komt voor een tour door de Atacama woestijn. Hier waren verschillende eettentjes met de uitstraling alsof je bij oma ging eten en dat hebben we dus gedaan.
We hadden besloten in San Pedro meer te gaan doen dan alleen de Atacama Uyuni tour omdat we er toch zijn en nog niet gek veel tours hebben gedaan. Na een bezoek aan het reisbureau waren we dan ook 4 tours verder.

De eerste tour begon meteen de volgende dag en was een dagtour. We zouden tussen 7 en 8 opgehaald worden. Na een heerlijk nederlands wentelteefjes ontbijt zijn we met een groep van ongeveer 12 man in een kleine tourbus opgehaald. Deze man sprak Spaans en Frans net als alle anderen mensen, maar gelukkig voor ons ook Engels. Dat wilde dus zeggen dat we door de tour heen een privetour hadden. De man nam de tijd om ons een englse uitleg te geven en dat was erg fijn.
De tour heette Piedras Rojas Tari en deze was erg mooi. We zagen tijdens deze tour verschillende rode gebergtes en een zoutvlakte met flamingo’s. De eerste flamingo’s die we gezien hebben tijdens onze reis, maar geloof me, zeker niet de laatste! Het rode gebergte had wat weg van de rode gebergte tijdens onze wijntour in Salta, maar toch was het ook weer heel anders. Erg indrukwekkend en een veel leukere tour. Na deze tour waren we gesloopt en dus een hele mooie dag, stond de volgende ochtend de tweede tour al weer op ons te wachten.
Voor de volgende tour werden we om 8 uur opgehaald. Dit was de Valle Arcoiris tour van een halve dag. Na de eerste tourdag vonden het wel lekker een halvedag te touren. Met deze tour zijn we naar gebergte gegaan met heroglieven. Erg leuk om dit een keer in het echt te zien. Het Chileense volk van vroeger markeerde op deze manier hun locatie af(net als de honden nu doen). Ook vertellenden ze via de tekeningen verhalen over wat ze zagen en wat er is gebeurd. Wanneer er iets verteld werd over hoe de Spanjaarden de mensen aan handen gevallen en land hadden veroverd, werd dit door de Spanjaarden weggehaald. Maarja zo ging het vroeger nu eenmaal.

Na deze gebergte zijn we naar de Rainbow Valley gegaan. Dit was een mooi gebergte in verschillende kleuren, maar voor ons niet meer erg speciaal omdat we dit vaker hebben gezien tijdens onze reis. Toch blijft het erg mooi. Tijdens de tour hebben we te horen gekregen dat we echt Pisco Sour moeten proberen. Een van de lokale drankjes uit Chili.
Dit zijn we na de tour dus ook meteen gaan doen en we vonden het toch zo vies!! We moesten iets te eten bestellen bij het drankje omdat we anders te snel zat zouden worden, dus de alcohol was zeker aanwezig in het drankje. Omdat we afgesproken hadden het optedrinken of we het lekker zouden vinden of niet, hebben we ijverig doorgedronken. Dit voelde we ook meteen aankomen en dat terwijl we ‘s avonds nog naar de sterren moesten gaan kijken.
Voor in de avond hadden we dus nog een tour geboekt en deze was gelukkig pas om 22.00 uur. Met deze tour de Astronomico moest erg mooi zijn en je zou sterren en planeten moeten kunnen zien. Wij waren hier echter niet zo goed in. We hebben eerst naar de uitleg geluisterd van de man, maar onze consentratie was ver te zoeken. Gelukkig hadden we er zelf wel lol in! Ook bij het kijken in de telescopen waren wij degenen die hier problemen mee hadden. Toen we naar Mars gingen kijken bijvoorbeeld zagen we alleen een oranje bolletje, volgens mij zou dit het ook gewoon moeten zijn. Gelukkig was er nog een Spaanse vrouw die er niet meer in zag en ze vond het ook uiterst grappig. De man van de tour kon er zelf helaas niet zo om lachen, maarja die zien we toch nooit meer terug!

De op een na laatste dag in Chili zijn we begonnen met relaxen en dit ging ons erg goed af. Het plan was om ’s avonds naar de Moon Valley te fietsen en daar de zonsondergang te kijken. We hadden dus de hele middag om lekker niks te doen. Toen we lekker in de hangmat lagen werden we verstoord met de vraag of we uit wilde checken. Hier begrepen we even niks van want we hadden geboekt tot vrijdagochtend... en we hadden niet eens iets fout gedaan. Het bleek dat de man onze boeking niet goed had gedaan en maar tot donderdag had geboekt en de volgende gasten al klaar stonden voor onze bedden. Daarom zijn we maar opzoek gegaan naar een ander hostel. We werden verwezen naar een ander hostel dat veel luxer was. Dus we konden wel leven met deze hostelwissel.

Eenmaal verhuisd zijn we fietsen gaan huren. We hebben een zware tocht naar de Moon Valley gemaakt. Met een hele hoop zand in onze longen en wind van voren fietsen we de bergen op. Toen besefte we meteen dat we een conditie van helemaal niets meer hebben... maar besloten ook meteen dat we hier helemaal niks mee gaan doen!
Eenmaal aangekomen bij de Valley mochten we niet verder. De valley sloot namelijk om 6 uur en daarom mochten we niet meer naar binnen. Dit betekende geen zonsonderdang en geen Moon Valley voor ons. Want de volgende ochtend zouden we vertrekken met de Uyuni tour. Daarom hebben we even rondgekeken in het museum dat erbij zat, zodat we alsnog de stenen gezien hebben. Vorvolgens zijn we terug naar het dorp gefietst. Maar omdat we geen zin meer hadden om op de grote weg te fietsen zijn we off the road door de bergen gegaan. We hebben eigenlijk een beetje onze eigen dead valley gemaakt. Dit maakte de hele terleurstelling weer goed.

De volgende ochtend werden we om 8 uur opgehaald voor de driedaagse tour door de Atacama. Natuurlijk gaf dit een beetje haast en moeten we de bus in met onze schoenen nog niet gestrikt. Bij de grens moeten we onze paspoorten laten zien, maar natuurlijk had ik deze in mijn backpack laten zitten door de haast. Dus de halve bus moest weer leeggehaald worden om mijn paspoort te kunnen pakken. Maar goed, ik had mijn kaartje om het land uit te mogen tenminste de USA meiden die ook met de tour mee waren niet. Bij de grens werden we in groepen verdeelt waar we de komende 3 dagen mee zouden gaan reizen. Wij vonden dat we in de leukste jeep werden geplaatst. Samen met 2 Engelsen Fionan en Alex, 2 Duitsers Heide en Stefan en onze reisgids Micheal. Hij heeft deze 3 dagen echt alles voor ons gedaan! Hij kon alleen geen engels, maar gelukkig hadden we Fiona die vloeiend Spaans sprak en alles voor ons kon vertalen.

De eerste dag zijn we vanuit de grens vertrokken naar verschillende lagoons. De eeste lagoon die we de Lagona Blanca een mooie lagoon met blauw/ wit waren en waar in de winter ijs opstaat en je dus kunt schaatsen.. ja in Zuid Amerika kun je blijkbaar ook schaatsen.
De tweede lagoon was de Lagona Verde dit was een groen/blauwe lagoon en erg mooi om te zien en hier zwaten verschillende flamingo’s. Maar vergeleken met de 3e lagoon en in mijn beleving de mooiste zaten er hier bijna geen. De derde lagoon was Lagona Callorada een lagoon van rood water met honderden flamingo’s. Het was veranderde hier verschillende keren van kleur dit gaf echt een heel mooi zicht. Het enige wat niet mooi was aan deze lagoon was dat er aan de kant honderdendode baby flamingo’s lagen. Deze waren waarschijnlijk door de wind mee genomen en dit hadden ze niet overleeft. Tussen de lagoons door hebben we nog een stop gehad om in een heerlijk warme bron te zwemmen. Het was een erg mooi gezicht vanuit de bon had je een erg mooi uitzicht over de lichtblauwe / gele lagoon.

Laat in de middag kwamen we aan bij het Hostel waar we de eeste nacht zouden gaan slapen. Dit was in een heel klein dorpje van ongeveer 5 huizen. Hier was het erg koud en de wind kwam onder de dakpannen door het leek op een hele harde storm maar dat was het niet. De volgende ochtend zijn we rond half 9 begonnen met dag 2. Bij het ontbijt waren de twee engelse ziek door de hoogte. Nadat ik wat pilletjes had uitgedeeld, dachten onze mede reizigers dat we goed voorbereid waren... en haha nee dat zijn we niet! Maar dat mogen hun natuurlijk wel denken!
Na een eindje rijden kwamen we aan bij Coppa del Mondo. Dit was een berg in de vorm van de World Cup. Voor de voetballers dus de place to be! Na een aantal foto’s met de cup zijn we doorgereden naar Lost Italian. Dit gebergte wordt zo genoemd omdat er in 1996 een Italiaan verdwaald was. Hier hebben we met 3e een beetje rond geklauwterd over de bergen voor een mooi uitzicht. De anderen 3 waren hier veel te verstandig voor en wilde liever niet in het ziekenhuis belanden zeiden ze. Maar ik vond het wel gaaf!

Later zijn we weer doorgereden naar verschillende lagoons. Om te beginnen zijn we naar de Binto Lagoon gegaan. Dit was een groot gebied dat zo heet en hier was de lagoon erg mossig met veel flamingo’s en lama’s. Weer een mooi gezicht, maar dat was eigelijk de hele tour wel gelukkig. Na de Binot lagoon zijn we doorgegaan richting de Lagona Misterioso een mooi gebergte met daarachter een donkerblauwe/ zwarte lagoon. Rondom deze lagoon lag een soort mosgebied waar we overheen zijn gelopen richting het gebergte. In dit gebergte hebben we een tijdje genoten van het uitzicht. De USA meisjes die in een anderen jeep zaten genoten minder van het uitzicht, zij waren bij elke stop alleenmaar bezig met foto’s maken alsof ze modellen waren. Erg grappig om te zien, maar om eerlijk te zijn zou ik er erg moe van worden om bij hun in de jeep te zitten.

Na dit gebergte hadden we nog een stop voor de lunch. Deze stop was bij de Canyon of the Anaconda. Dit was een berg van 100 meter hoog en onderaan de berg was een rivier in de vorm van een anaconda. Om van mijn hoogtevrees af te komen heb ik even lekker met mijn hoofd over de rand van de berg gehangen. Erg mooi, maar ook erg eng! Na een lunch in weereen klein dorpje van 5 huizen, zijn we naar ons volgende hostel gegaan. Op de weg er naartoe kwamen we nog in het verlaten dorp. Hier woonden heel erg weinig mensen omdat iedereen door de crisis was vertrokken naar anderen landen. Op het moment kwamen er steeds meer mensen terug. Het gekke is dat dit verlaten dorp de plek was waar Fiona en Alex nieuw water konden kopen en waar ze voor het eerst deze trip fatsoenlijke toiletten hadden. Aan het eind van de middag kwamen we aan in een hostel gemaakt van zout. De stenen van het hostel, de bedden en de vloer waren gemaakt van zout. Dit was een leuke, maar koude ervaring. In de avond hebben we nog even gezellig spelletjes gedaan en een wijntje gedronken om vervolgens optijd tegaan slapen... ofja optijd, de rest sliep optijd. Jochem en ik hebben tot in de nacht onzinnige gesprekken gevoerd.

De volgende ochtend vertrokken we om 5.00 uur in het donker richting de zoutvlakte. Hier hebben we de zonsopgang gekeken op een koraaleiland midden in de zoutvlakte. Na de zonsopgang en een gesprekje met Nederlanders die ons een hike door sucre tipte. Daarna hebben we op het eiland ontbeten met onze groep. Na het ontbijt kregen we in de zoutvlakte 1,5 uur de tijd om foto’s te maken op het zout. Dit lijkt erg lang, maar gek genoeg hadden we geen tijd voor al onze ideeen. Na een stop bij verlaten treinwaggonnen, kwamen we aan in Uyuni. Voor ons en Miquel de eindbestemming van de reis. Voor de andere 4 reizigers nog niet. Ze gingen weer terug naar San Pedro.

In Uyuni hebben we een nacht geslapen. Dit was een klein dorpje met heel veel locals. Zij hadden verschillende markten en leefde allemaal opstraat. Na een nacht hebben we rond 1 uur ’s middags de busgepakt richting Sucre. Hier kwamen we rond 21.00 uur aan. Na het vinden van het hostel hebben we nog een hapje in het standje gegeten. Hier kun je voor ongeveer €4,- een hele avond maal krijgen inclusief drinken.
De volgende dag zijn we naar Hostel Beehive gegaan. Dit was een aanrader van Roel. Hier zou het heel gezellig zijn en heel relax. Toen we aankwamen bleek dat het hostel bijna leeg was, omdat het net pas weer open was na een verbouwing. Nadat we naar de markt zijn geweest ,die midden in de stad gelegen was, hebben we een maaltijdje gemaakt en zijn we naar een cafe gegaan. Hier hebben we het begin van mijn verjaardag gevierd met 3 verschillende vieze en minder vieze, maar vooral wel sterkte cocktails.

Vandaag hebben we een relaxdagje en gaan we uitzoeken of we naar de 7 watervallen kunnen per paard... ja ik heb de smaak te pakken! Daarna ga ik een hike lopen van 3 dagen door de natuur van Sucre.

A la siguiente hisoria!