van mendoza tot in Chili

Hallo, daar ben ik weer!

Ondertussen zijn wel al verhuist naar Chili en hebben we al weer vanalles mee gemaakt.

Na onze 18 uur durende reis zonder water zijn we aangekomen in Mendoza. Na een half uurtje lopen kwamen we bij ons hostel. Inmiddels laat op de dag zijn we neer geploft op onze kamer. We Hadden een 6 persoons kamer geboekt maar bleken er maar met z'n 2 te slapen. Super Chill!

Eenmaal goed en wel aangekomen gingen we op pad. Tijdens onze tocht naar het hostel zijn we verschillende pub's en barren tegen gekomen, dus vonden wij het nodig kennis te gaan maken met de stad.

Gek genoeg zijn we niet verder gekomen dan het restaurant voor ons hostel. Het zag er erg leuk uit dus het leek ons een goede start. Toen we van de andere gasten het eten zagen besloten we dat wij hier ook wel wat konden eten. Geen goed idee was dat kan ik je vertellen. Na onze wok en onze liter heineken vonden we het wel weer prima en zijn terug gegaan naar het hostel.

De volgende ochtend waren we allebei ziek... of dit lag aan het water uit de bus, de wok of het heineken bier weten we niet zo goed maar het heeft er wel voor gezorgd dat wij 3 dagen helemaal niks hebben uitgevoerd.

Na de eerste nacht in het hostel kregen we een kamer genoot. Opzich geen probleem maar als je ziek bent niet perse nodig. Daarnaast maakte deze man een heel erg snurk geluid dat er voor zorgde dat wij de hele nacht wakker waren en hij heerlijk kon slapen.

Na 3 dagen niksen wilde we toch vooruit, het ging namelijk iets beter met ons. Dus zijn we met een jonge uit Frankrijk een bergje gaan beklimmen dat uitzicht moest geven over de stad. Helaas was er aan de top van de berg niks te zien als grote boomstammen van de spar en gelukkig wel een standbeeld. Na een paar kleine uitzicht punthes en een mooie wandeling waren we net op tijd terug voor onze volgende activiteit.

We hadden ons namelijk ingeschreven voor een buitenrit op paarden met aansluitend een bbq en wijn. Jochem ging niet mee want hij voelden zich nog steeds ziek. Maar gelukkig had de Franse jongen zich ook aangemeld en hoefde ik dus niet alleen. Om ongeveer half 4 werden we opgehaald door een vriendelijke man die erg zijn best deed Engels te spreken. Eerst dacht ik de enige te zijn die geen Spaans sprak en verwachte ik een hele stille avond. Maar eenmaal op het terrein bleek iedereen Frans te zijn op mij en een Argentijnse jonge na. De Franse spraken gelukkig allemaal Engels tegen ons dus kon ik gewoon mee zwetsen.

Van de paardrij tocht had ik geen hoge verwachtingen. Ik dacht allemaal op een rijtje en volgen maar. Gelukkig kreeg ik een jong paard dat het nog leuk vond af en toe een eigen padje uit te zoeken en graag vooruit wilde. Daarnaast huppelde ik lekker voorop dus kon ik ook afentoe vooruit. Maar vooral de ervaring na 5 jaar weer echt rond te rijden en een beetje te sturen deed me erg goed!

Na de rit was er een gezellige bbq die veel beter georganiseerd was dan de bbq in het hostel in Salta. Een 3 dubbele meevaller dus, erg fijn! Na deze avond ben ik nog was gaan drinken met de Franse jongen en een frans stel dat op Sint maarten woont. Dus na 100 tips en verhalen over de eilanden kon ik deze dag als geslaagd afvinken.

De volgende dag hebben we s ochtends een bus geboekt naar Santiago in Chili. Dat betekende dat dit de laatste dag in Argentinië en Mendoza ging zijn. Deze dag zoude we een wijntour gaan fietsen. Een tour van +/- 8 km en in 30 minuten te fietsen. Op deze tour waren verschillende wijnboeren waar je langs kan gaan voor een proeverij.

Natuurlijk liep deze tour ook niet geheel vlekkeloos... Na een aantal stops kwamen we er al snel achter dat veel wijnboeren op maandag gesloten zijn en we het dus verder moesten zoeken. Na een stop met een wijnproeverij besloten we naar de wijnboer te gaan die ook kaas heeft. Hiervoor moesten we wel even door trappen want het lag een beetje uit de route. Maar omdat de Franse jongen het erg graag wilde hebben zijn we toch op pad gegaan. Na een uur fietsen zijn we afgedraaid bij een wijnboer voor een kleine proeverij. Deze hadden we eigelijk moeten boeken en omdat er een tour aankwam kon ze ons maar een korte uitleg geven. Maar gelukkig hadden ze wel echt de beste wijnen!

Vervolgens zijn we verder gefietst naar de wijn/kaas boer. Om 6 uur moesten we terug zijn bij de fietsen verhuur om onze fietsen terug te brengen en ons glas wijn en een empanada op te maken. Dus beslote we om 5 uur toch maar omtedraaien en niet verder te zoeken naar de wijn/kaas boer. Gelukkig wist de Franse jongen precies waar we waren en zoude we zo terug zijn. Na 1,5 uur fietsen waren we er echt bijna! Om vervolgens om half 8 aan te komen. We hadden dus uit eindelijk ruim 6 uur rond gefietst ipv wijnen geproeft. Eenmaal terug bij de fietsen verhuur waren er erg blij dat we het hadden gevonden maar uit eindelijk hebben we een hele mooie fietstocht gehad.

Na snel ons wijntje op te hebben gedroken moesten we terug. Om 10 uur ging zowel onze bus als die van hem en we moesten nog terug naar het hostel en eten. Om 5 voor 10 stonden we op t station waar we eigenlijk 10 over half 10 hadden moeten zijn. Gelukkig stond iedereen nog buiten te wachten op de bus en vielen we dus niet op.

Vervolgens hebben we een busreisje van maar 8 uurtje gemaakt. Om 6 uur kwamen we aan in Santiago. Tijdens onze bus reis hadden we een stop bij de grens. Iedereen moest uit de bus en hun spullen laten zien. Je mocht geen groente en fruit mee over de grens nemen. Dus op een formulier hadden wij gezegd dat we dat niet hadden en gingen zonder enig vermoeden door de Douane. In de bus hadden we een plastic tasje laten staan zonder erg dat deze ook mee de bus uit moest. Maar gelukkig was er een oplettende hond de bus in geweest en vond het tasje. De eigenaar van het tasje moest naar voren komen en jawel hoor.. dat waren wij natuurlijk. Het bleek dat er onder in het tasje nog een manderijn zat en ja dat mocht echt niet. Gelukkig was het niet een heel groot probleem toen ze door hadden dat wij van niets wisten en hoefde we alleen het formulier opnieuw in te vullen en ons manderijntje achter laten.

Toen we eenmaal over de grens mocht en aankwamen in Santiago was het nog donker. Vol goede moet gingen we opzoek naar een hostel. Het eerste hostel wat we probeerde na een behoorlijke wandeling wees ons af omdat ze vol zaten en de moet begon te zakken. Het tweede hostel wilde ons wel binnen laten. Dit was een erg duur hostel dus we wilde maar 1 nachtje blijven. We waren veel te blij dat we iets hadden gevonde en we nog even konden chille voor de dag begon.

Rond 10 uur ben ik goed uitgerust en gewassen op pad gegaan. Eerst naar een huivel midden in het centrum waar ik over gehoord had. Daar was het uitzicht erg mooi en de zon scheen ook nog eens lekker. Aan het begin van de middag heb ik even rustig aan gedaan want ik voelde dat ik toch nog niet helemaal fit was en mijn conditie dus ook nog niks was. Later in de middag ben ik naar de anderen kant van de stad gegaan om daar een hogeren berg te beklimmen. De Cerro dan Christobal. Op de top van deze berg stond het heilde virgin beeld. De klim naar de top was best zwaar door de warme zon maar wel een erg mooie klim waarbij je mooie uitkijk en rust punten had. Na een uurtje van het uitzicht genoten te hebben ben ik met het toeristen treintje omlaag gegaan. Toen ik dit deed was ik erg blij dat ik de heenweg heb geklommen het uitzicht met de klim was vele malen mooier dan die van het treintje.

Later op de avond zijn we met een meisje uit Zwitserland en een man uit Bolivia een hapje gaan eten en hebben we het typische Chileense drankje Earth Quatre geproefd. Dit was een mix van een bol ijs in een drankje met grenadinie. Erg zoet maar wel lekker en sterk... De Boliviaanse man heeft wel 5 keer vertelt dat wanneer je een keer dit drankje dronk je het gevoel had van een aardbeving, 2 keer een grotere aardbeving en een 3e glas dronk het geboel van een tsunami. Waar ik me wel iets bij voor kon stellen na een half glas.

De volgende ochtend zijn we opzoek gegaan naar ons nieuwe hostel. Hostel das Armas gelegen aan het Armas plein. Een mooi oud plein met verschillende oude gebouwen en een gezellig parkje. Omdat wij ons niet konden voorstellen dat we hier moesten zijn hebben we eerst 5 rondjes om het hostel heen gelopen voor we het konden vinden. Eenmaal in het hostel werden we 10 keer vriendelijker ontvangen en mochten we onbeperkt genieten van een mooi uitzicht over het plein. Wij waren blij!

Helaas was het erg bewolkt deze dag en werd ons een bezoek aan de hoogste toren van de wereld afgeraden. Al mij hoogtevrees stres de weg er naar toe bleek achter af voor niks te zijn geweest. Want wij besloten na deze aanrading het een dag uit te stellen. Ons veel goedkoperen hostel waar we veel meer tevreden over waren dan het vorige had ook nog eens een soort gratis bbq georganiseerd. Dit zorgde voor ee gezellige sfeer in het hostel.

Onze laatste dag in Santiago gingen we dan eindelijk voor een tour. Via een organisatie kon je mee met de freetour 4 tips. Deze tour was gemaakt voor iedereen en iedereen kon betalen naar wat hij/zij het waard vond. Dit zorgde voor een erg gemotiveerde reisleider. Die ons veel over de geschieding heeft vertelt maar ook over het leven nu. We kwame op plekken waar toeristen niet snel kwamen maar voor mij en ik denk ook voor anderen mensen die van koken houde was dit een hemel. Overal waren markten en kraampjes vol met groenten en fruit en een stukje verder vol vis en ga zo maar door.

Na deze tour zijn wij vertrokken maar Valpariso. Z'n 1,5 uur van Santiago af en erg leuk. Ons hostel lag 1 straat van het busstation en was dus makkelijk te vinden. Heel de straat lag bedekt met groentes omdat er overdag een markt geweest was met verse groente en fruit. Deze markt was er 7 dagen in de week voor mij een 2e hemel op 1 dag!

De tweede dag in Valpariso zijn we rond gaan lopen en wilde we s middags de freetour4tip hier ook gaan doen. Maar omdat we tijdens onze wandeling bij de zeeleeuwen waren aan gekomen en de tijd niet meer echt in de gaten hadden hebben we er voor gekozen onze tijd te nemen en te kijken naar de luie zeeleeuwen en de ontzettend grote vogels die er rond vlogen. S avonds was er een cocktail avond in het hostel dat er voor zorgde dat we een gezellige avond hadden tot in de lateren uurtjes.

Onze laatste dag in Valpariso was onze productiefste dag. Na dat we een bus ticket naar San Pedro de Atacama hadden geboekt met een reis van 25 uur ipv de 8 uur die we eerst dachten zijn we onze eigen tour gestart. Via de kaart zijn we langs alle toeristische plekke van Valpariso gegaan. Het eerste deel van onze tour deden we samen met onze zwerfhond hem zijn we later op een touristische plek kwijt geraakt.. ofja hij ons vooral. Op de terug weg zijn we gaan shoppen voor winter kleren want we hadden regelmatig gehoord dat de atacama erg koud zou zijn tot -10.

Eenmaal op onze terug weg slaagde we er in om nog snel te verdwalen waardoor we vlug moesten worden naar onze bus. Op de laatste minuut zaten we in de bus en vertrok hij meteen toen we binnen waren. Na 25 uur heel veel slapen en rondkijken in de bus kwamen we bij San Pedro de Atacama.

Dit deed ons op het eerste blik erg denken aan Castalet. Het plaatsje waar we voor 12 uur lang hebben zitten niksen. Maar gelukkig kwamen we er snel achter dat in dit kleine woestijn stadje een klein maar gezellig centrumpje heeft. Tot nu toe is het weer hier meer rond de 30 grade dan de -10. Maar misschien komen we hier later wel van terug.

In San Pedro willen we verschillende tours gaan doen en met een tour van 3 van San Pedro naar Uyuni. Hier horen jullie later vast meer over!!

Groetjes